13 december 2018
Dit jaar heb ik mijn omzet verdubbeld.
Neen, ik zeg dat niet om te stoefen.
Ik ben er wél heel blij mee natuurlijk, én ik geef eerlijk toe dat ik het expres in de titel van de mail gezet heb om de aandacht te trekken – ik zeg altijd: ‘Niets mis met een clickbait titel áls je maar waardevolle inhoud geeft!’ :-P
De reden waarom ik het vertel, is omdat ik dit jaar 3 essentiële beslissingen genomen heb. Drie beslissingen die het mogelijk gemaakt hebben dat mijn omzet verdubbelde.
En die wil ik graag met je delen.
Beslissing 1: “Ik kom tekort”.
In januari zat ik op een trainingsdag bij mijn eigen coach.
Ik vertelde over mijn omzet, hoe die altijd meegestegen is met mijn kosten. Toen ik mijn eerste kantoor ging huren (250 euro in de maand), had ik dat geld absoluut niet over. Ik dacht ‘oh shit, hoe ga ik dit elke maand betalen, misschien moet ik maar stoppen met broodjes eten, elke dag een broodje van ongeveer5 euro, da’s toch al een goeie 100 euro per maand bespaard.’ Maar uiteindelijk heb ik niet bespaard op broodjes en steeg mijn omzet als vanzelf mee.
Zelfde situatie toen ik een freelance assistente wou inschakelen, naar een nieuw (duurder) kantoor verhuisde, investeerde in een ondernemerscoach. De omzet lag niet op voorhand klaar, maar kwam er op een of andere manier altijd wel.
De conclusie die ik hieruit getrokken had, was: ‘Er is altijd net genoeg.’
Alleen kwam ik op die januaridag tot de ontdekking dat mijn huidige omzet helemaal niet genoeg was.
Dat ik mezelf al die jaren klein hield. Niets durfde te wensen. Niets durfde te willen. Niets durfde te hopen. Dat ik mezelf had aangeleerd content te zijn met weinig.
Daar is op zich niks mis mee, met content zijn met weinig.
Alleen besefte ik op die januaridag opeens heel helder dat het voor mij té weinig was. Dat ik meer wou. Meer dromen had. Meer mocht willen.
Dat raakte me heel erg. Maar ik voelde dat het klopte, én dat het belangrijk was om dit aan mezelf toe te geven, de waarheid te benoemen.
(En ik merk door het hier op te schrijven dat het nog iets kwetsbaars is. Dat iets in mij nog bang is dat mensen gaan zeggen “Ah, vind jij dit niet genoeg? Ben je niet te veeleisend? Er zijn veel mensen die het met minder moeten doen hoor! Waarom denk jij precies recht te hebben op meer dan je nu hebt? Je komt toch toe?”)
Beslissing 2: Ja, ik neem mijn verantwoordelijkheid op.
Veiligheid is één van mijn belangrijkste waarden. En dus was dat één van mijn grootste uitdagingen bij het starten van een bedrijf (en nu nog steeds eigenlijk).
Ik fantaseerde vaak dat ik de lotto zou winnen en zonder enige stress mijn bedrijf zou kunnen uitbouwen. Of dat mijn partner een supercarrière zou hebben en zoveel zou verdienen dat alleen al daardoor er ruim genoeg inkomen zou zijn.
Maar neen, dat is niet zo.
Ik heb de lotto niet gewonnen (ik koop trouwens nooit een biljet ) én mijn partner heeft geen supercarrière.
Toen ik voelde ‘dit is tekort’, wist ik ook dat ikzelf voor meer moest zorgen.
En dat voelde heel lang heel zwaar.
Als een verantwoordelijkheid die ik niet kon dragen, en niet wilde dragen. Als te zwaar voor mij. Ik bleef er me innerlijk tegen verzetten.
Als mijn partner al lachend iets zei in de aard van “Ja, om een huis te kunnen kopen, daarvoor kijk ik naar Ann”, dan voelde dat heel onrechtvaardig en - ik geef het toe - profiterend van zijn kant uit.
Tot ik op een bepaald moment begon te beseffen dat dit me ook echt kansen gaf.
Dat ik NOOIT OFTE NIMMER mijn bedrijf zou uitgebouwd hebben, uit mijn kot zou gekomen zijn als er geen financiële druk zou geweest zijn.
Dat deze situatie misschien wel het beste was dat me ooit had kunnen overkomen. Zoals mijn eigen coach ook zegt: “Je moet een diepe financiële must voelen, van dingen die moeten én dingen die je wil.”
En dus heb ik dit jaar beslist dat ik deze financiële verantwoordelijkheid zou dragen.
Is het altijd makkelijk? Neen.
Is het altijd leuk? Neen, absoluut niet.
Maakt het dat ik sta waar ik sta én is het makkelijker nu het een bewuste keuze is? Ja, zeker wel.
Beslissing 3: Ik ben goed in mijn vak.
Ja, ook dat was een beslissing.
De beslissing om mezelf ook op dit vlak niet meer continu klein te houden, maar de plek in te nemen die klopt.
Neen, ik ben niet de ALLERbeste ondernemerscoach ter wereld.
Neen, ik heb niet de ALLERgrootste omzet ter wereld.
Maar ik ben góéd in wat ik doe en ik kan ondernemers echt helpen.
Die beslissing heeft gemaakt dat ik van nature uit overtuigender ben (zonder te willen overtuigen) én dat ik niet meer het gevoel heb ‘ik ben opdringerig, ik moet mensen niet teveel lastig vallen met nieuwsbrieven, hen uitnodigen voor een workshop of Facebookposts’.
Neen, ik bied waarde (veel waarde) en ik help mensen. Daarin kan je niet te opdringerig zijn.
Twee belangrijke aanvullingen:
1. Yep, negatieve stemmetjes en twijfel aan jezelf komen nog af en toe terug. En toch is het maken van een beslissing zo belangrijk.
Dat je op het punt komt (écht op dat punt komt) dat je je interne bullshit zo beu bent dat je moed nét iets groter wordt dan je angst).
2. Yep, ondernemersvaardigheden zijn en blijven essentieel.
Als je niet weet hoe je verkoopt, hoe je een aanbod maakt, hoe marketing werkt, dan kan je beslissen tot je een ons weegt, je omzet zal niet stijgen.
Maar die interne belemmeringen (waar we ons zo vaak niet bewust van zijn!!) zijn zo essentieel.
Als er iets niet werkt in je bedrijf, dan ligt dat aan jou. Confronterend maar waar.
Welke beslissing moet jij nu nemen om je bedrijf of praktijk te doen groeien?
Ik ben heel benieuwd!
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
x