18 mei 2023
I’d like to go back in time to warn myself
but let’s face it…
I was too stubborn
and wouldn’t have listened, anyway.
Weet je nog, wat ik de beginnersillusie gaan noemen ben?
Dat ik, toen ik startte met mijn bedrijf geen idee had hoe ik klanten zou vinden (of hoe zij mij zouden vinden) en dat ik er tegelijk van overtuigd was dat ik na een jaar wel een goed inkomen zou hebben? Als vanzelf?
Ik had bedacht: als ik nu eens terugkijk naar mijn vroegere zelf daar zo bij de start van mijn bedrijf en een artikel schrijf over de Vijf Dingen Die Ik Had Willen Weten Toen Ik Startte ofzo.
Ik vond het een geweldig idee maar ik stootte al snel op twee hindernissen:
1. Ik besefte dat ik toch te koppig eigenwijs zou geweest zijn om dat advies aan te nemen
2. Ik besefte ook dat ik al mijn fouten, al mijn leermomenten, alle struggles nodig heb gehad om te staan waar ik nu sta
Daarmee bedoel ik: alles wat ik geleerd heb aan inzichten, vaardigheden, kennis kwam net op het goede moment. Alle stappen die ik gezet heb, heb ik gezet toen ik er klaar voor was.
En ja, achteraf bekeken kan ik natuurlijk zeggen dat ik eerder de hulp van een ondernemerscoach had moeten inschakelen, of dat ik eerder had moeten gaan netwerken, of dat ik veel sneller mijn boek had moeten schrijven.
Maar dan denk ik aan de uitdrukking “het leven wordt voorwaarts geleefd en achterwaarts begrepen” en dan besef ik “jaja maar ik KON het niet eerder, als ik kijk naar al het innerlijk werk dat me nog te doen stond”.
Kortom, goed idee van die Vijf Dingen Die Ik Had Willen Weten Toen Ik Startte maar ik kreeg het aan mezelf niet verkocht. :-D
Gelukkig was daar ook serendipity en leerde ik vanmorgen een (voor mij) nieuw concept dat me onmiddellijk naar een andere manier bracht om terug te kijken naar mijn vroegere zelf.
En dat concept is: een ontologische shock.
Een ontologische shock is een ervaring die je dwingt je kijk op de werkelijkheid te herzien.
Heel eenvoudig voorbeeld: je bent een kind en gelooft in Sinterklaas. Op een bepaald moment zeggen je ouders: “Je bent nu oud genoeg om de waarheid te weten, de Sint bestaat niet.”
Dat is dus een ontologische shock want je kijk op de wereld verandert: niet alleen zie je nu dat de Sint eigenlijk een verklede man is, je beseft nu ook dat ouders kunnen liegen tegen hun kinderen en dat heel de maatschappij meedeed aan die leugen
Voor mij was de ontdekking van het begrip ontologische shock ook een mini ontologische shock want opeens kon ik allerlei ervaringen uit mijn leven zien als een ontologische shock, hoe cool!
Dus, lang verhaal kort (al mijn lezers: neen Ann, dat kan jij niet, iets kort houden): hier zijn vijf ontologische shocks uit mijn ondernemerscarrière! (niet in volgorde van belangrijkheid ofzo)
Ontologische shock nummer 1: ik mag zelf beslissen en ik doe dat graag.
Deze shock kwam al vroeg in mijn bedrijf.
Eén van de eerste acties die ik deed, was mijn logo laten ontwerpen.
Ik kreeg 5 voorstellen van ontwerp om uit te kiezen en verder te laten verfijnen.
Mijn automatische reactie was om die ontwerpen naar een heel aantal mensen te sturen en te vragen om hun opinie.
En toen die reacties binnendruppelden en de meeste mensen kozen voor een logo dat ik niet het mooiste vond, besefte ik: IK BEN MIJN EIGEN BAAS. Ik hoef met niemands opinie rekening te houden. Ik beslis.
De grootste shock zat er in dat ik voelde dat ik het LEUK vond om zelf te beslissen, terwijl ik als werknemer nooit wou en durfde beslissen.
Ontologische shock nummer 2: hetgeen ik weet en ken en als evident beschouw, is niet evident voor iedereen.
Deze ontologische shock was niet één grote aardbeving maar allemaal mini trillinkjes die tot een aardverschuiving leidden.
Maar ik herinner me toch een trilling die in de buurt van een aardschokje kwam.
Het was die keer dat ik mijn workshop gaf en dat één van de deelnemers al 20 jaar in een salesfunctie bleek te werken.
Toen we het hadden over sales vertelde ik dat de essentie van verkopen is “je klant helpen de juiste beslissing te maken” en niet “je eigen oplossing doordrukken”.
Dat was voor haar een mega-inzicht en haar mega-inzicht veroorzaakte bij mij de verschuiving: ok, ik dacht dat dit evident was, toch zéker voor iemand die uit de sales komt, maar dat is het helemaal niet!
Ontologische shock nummer 3: ik ben grappig.
Echt deze is zo essentieel voor mij. Ik vind mezelf namelijk nu erg grappig. Neen serieus, ik lach met mijn eigen nieuwsbrieven en insta stories enzo.
Maar: ik vond mezelf helemaal niet grappig vroeger.
Ik herinner me nog heel goed het moment van de ontologische shock. Ik gaf een workshop en één van de deelnemers zag er heel serieus uit. Heel geïnteresseerd, maar wel kritisch en serieus.
Op het einde van de dag kwam ze naar me toe en zei: “Ann, jij bent echt hi-la-risch. Ik moest heel de tijd zo lachen om jou!”
Dat was weer zo’n moment waarop ik dacht: OK als deze serieuze persoon dit zegt, dan moét daar wel iets van aan zijn!
En vanaf dat moment ben ik mijn grappige kant helemaal gaan toelaten.
Ontologische shock nummer 4: het eerste webinar waarbij ik voelde ‘de boodschap komt niet van mij, maar stroomt door mij’.
Ik gaf al een hele tijd webinars, en dat ging best goed.
Maar toen was er op een bepaald moment een webinar, waarbij ik opeens voelde tijdens het babbelen: ik bedenk deze woorden niet met mijn hoofd.
Ik hoorde mezelf praten en ik dacht “wow, zo goed en zo diepgaand en zo echt en zo bezield” en het kwam gewoon van een heel andere plek in mezelf.
Zoals ik al schreef: het stroomde door me in plaats van dat ik het bedacht.
Ontologische shock nummer 5: er zijn mensen die willen betalen voor mijn traject.
Deze shock kwam er toen ik overstapte van losse sessies naar trajecten.
Ik zat toen met de gedachte: “Jamaar gaat iemand hier wel zoveel voor willen betalen?’
Misschien herken je dat wel, dat je tegelijk voelt “ja deze prijs klopt” én “dat gaat toch niemand betalen”.
Ik lanceerde mijn eerste groepsprogramma voor perfectionisten, uitstellers en afstellers.
In dat eerste programma stapten 10 mensen in maar wat me vooral is bijgebleven, is dat ik na een stuk of 5 bevestigingen opeens besefte: “Oh jeezes, mensen betalen hier écht voor!”
Toen pas werd ik me ervan bewust hoe diep mijn twijfel had gezeten!
Nog een afsluitende conclusie (al mijn lezers: Ann, een conclusie is altijd afsluitend, deze overbodige woorden zijn dus de reden waarom jij het niet kort kan houden):
ontologische shocks zijn super essentieel én je kan ze niet forceren.
Een inzicht kan je niet bij iemand (of jezelf) forceren, je kan dingen aanreiken, you can lead the horse to water but you can not make it drink.
En: dat geldt ook voor jezelf. Je kan geen knop in je hoofd omdraaien juist omdat we ons niet bewust zijn dat we in een bepaalde kijk op de wereld vastzitten en dat er alternatieven zijn.
Daarom hou ik dus zo van experimenten!
Een experiment daagt ons uit om nieuwe dingen te ervaren, zonder vooroordeel, zonder verwachtingen, zonder dat iets perse moet lukken.
Dat opent de weg naar nieuwe waarnemingen, die al dan niet dan een ontologische shock kunnen doen volgen.
Ik ben nu wel benieuwd: wat is een ontologische shock (groot of klein) die jij hebt ervaren in je onderneming?
En ook: wat zijn ontologische shocks waarin jij mensen meeneemt in jouw sessies en trajecten? Wat leren jouw klanten bij jou dat hun kijk op de wereld verandert?
Laat me gerust weten, ik lees het graag!
Ann
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
x