2 april 2020
A ship is safe in the harbor, but that's not what ships are for.
~ William G.T. Shedd ~
Ik ben een enorme Stephen King fan, zoals mijn trouwe lezers wel weten.
En mijn allerallerlievelingsboek is The Stand (of De Beproeving, want ik lees nog altijd liever in het Nederlands).
The Stand gaat over een gemuteerd griepvirus dat 99,9% van de wereldbevolking uitroeit. Wie overblijft gaat op zoek naar andere overlevers en stilaan ontstaan er terug groepjes mensen en uiteindelijk weer iets van een maatschappij.
Dit boek is natuurlijk lectuur bij uitstek als je in quarantaine zit ;-) maar het is al van in mijn tienerjaren mijn lievelingsboek.
Naast het feit dat je in The Stand gewoon in alle winkels kan binnenlopen en zonder betalen kan nemen wat je wil (ja mijn materialistische kant komt boven) fascineerde dit boek mij altijd al vanwege de vraag:
“Waarom zou iemand mij in zijn groepje willen, als heel de maatschappij uiteenvalt? Wat is mijn unieke bijdrage?”
En dat is ook wat zich nu in de coronacrisis weer toont bij mij.
Ik ben niet de ondernemerscoach die 1000 alternatieve creatieve business-ideeën kan bedenken. Ik ben wel van de strategie, maar ik ben niet de allerbéste in strategie.
Ik ben ook niet de ondernemerscoach die volledig op elk moment afgestemd is op het universum. Ik ben daar wel mee bezig (ik geef trouwens op 23 april mijn spiriwiri-webinar weer, zie P.S.2) maar ik ben niet dé afstemcoach.
Ik ben ook niet de ondernemerscoach die volledig alles kent van geldmindset. Ik ken er wel iets van, maar ik ben niet dé mindsetcoach.
Kortom, de vraag die altijd al leefde bij mij, stelt zich nu wéér en groter: wat heb ik als ondernemerscoach in godsnaam bij te dragen in deze crisistijden?
Waarvoor hebben mijn mensen mij nu nodig? En nog dringender gezegd: hébben ze me überhaupt nog wel nodig nu?
Neen, ik schrijf dit artikel niet om bevestiging te krijgen.
Ik schrijft dit om je te zeggen:
WAT ZICH NU TOONT BIJ JOU EN IN JE ONDERNEMERSCHAP, WAS ER ALTIJD AL.
HET WORDT ALLEEN UITVERGROOT.
(sorrynotsorry voor de schreeuwerige hoofdletters, ik kan niet duidelijk genoeg zijn)
Mijn angst om niet uniek te zijn: was er al.
Jouw angst voor tekort: was er al.
Jouw angst om niet goed genoeg te zijn: was er al.
Jouw angst om zichtbaar te zijn: was er al.
Jouw angst dat ze niet op je zitten te wachten: was er al.
Jouw twijfel of dit wel het goeie moment is: was er al.
Jouw schaamte of misplaatste trots die je weerhield om hulp in te schakelen: was er al.
Jouw schrik om je investering niet terug te verdienen: was er al.
Wat is het bij jou, dat er al was, en zich nu nog duidelijker en dringender toont?
Wat heb jij te leren, dat je altijd nog wat onder het tapijt kon vegen, maar dat nu onverbiddelijk is: dit heb je NU te leren. Geen keuze meer, geen uitstel meer.
Of neen, er is altijd een keuze, je kan altijd uitstellen. En dat mag.
Maar besef dan heel goed dat dit jouw keuze is.
Dat JIJ nog steeds aan het roer staat.
Neen, je hebt het virus niet onder controle.
Neen, je hebt niet onder controle wie ziek wordt.
Neen, je hebt niet onder controle dat een potentiële klant ja zegt (hadden we tevoren ook niet).
Neen, je hebt de wereldeconomie niet onder controle (en ook die controle was altijd al een illusie).
Het enige dat je onder controle hebt, nu en altijd, zijn de beslissingen die je maakt.
Het enige dat je onder controle hebt, nu en altijd, zijn de acties die je doet.
Jij hebt de keuze:
blijven onderduiken en blijven hangen in de angst, of nu eindelijk TEN VOLLE gaan doen wat je te doen hebt en de ondernemersvaardigheden te leren die daarvoor nodig zijn.
En versta me niet verkeerd, ik weet heel goed wat angst is. Ik wou de afgelopen week alleen maar in mijn bed kruipen en ik heb dat ook gedaan, dekbed over mijn kop, netflix op en een zak chips erbij. En dan zo 4 maanden lang.
Want ook bij mij vergroot dit uit wat er al was (en misschien ook datgene waarvan ik hoopte dat ik het al achter mij gelaten had ;-)).
Maar ik heb de keuze gemaakt om terug vanonder mijn dekbed te komen en de acties te doen die nodig waren.
Opdagen in de coachingsessie bij mijn eigen coach.
Alle administratie doen die was blijven liggen.
Mails beantwoorden.
En deze nieuwsbrief schrijven die al voor vorige week op de planning stond.
Het gaat er niet om dat je nooit onder dat figuurlijke of letterlijke dekbed kruipt.
Het gaat er om dat je er steeds weer terug vanonder komt en onder ogen ziet wat jij nu onder ogen te zien hebt over jezelf en je bedrijf.
Wat toont zich nu?
Dat je niet zichtbaar durfde worden?
Dat je niet durfde investeren omdat je bang was dat je zelf niet de nodige acties zou doen?
Dat je teveel luisterde naar je omgeving die zei ‘coaching, da’s alleen maar gebakken lucht’?
Dat je teveel voorrang gaf aan je gezin en niet de tijd durfde te claimen voor je bedrijf?
Neem wat zich toont als de enorme leerkans die het is.
Of blijf onderduiken. Dat is OOK ok. Maar besef dat dat ook jouw keuze is. Dat je geen slachtoffer van de omstandigheden bent. Dat jij nu deze keuze maakt.
Ga je er echt voor, ga je echt DOEN waarvoor je hier bent? Zonder je nog in te houden?
Of kies je ervoor om te bijven geloven in je gremlins?
De keuze is aan jou.
En ik zeg met ongelooflijke stelligheid: schakel hierbij hulp in. Nu méér dan ooit.
We hebben de blik en de hulp van anderen nodig (ik ook!) anders krijgen onze gremlins sowieso de overhand (onze gremlins hebben alleen maar méér kracht in deze tijden).
We hebben de blik en de hulp van anderen nodig om de feiten van onze perceptie (en dus onze gremlins) te onderscheiden.
“Ik kan toch niet online mensen helpen opruimen?” Toch wel.
“Mensen zijn nu toch niet bezig met veranderen van loopbaan?” Sommigen niet, anderen worden nu juist méér geconfronteerd met de vraag ‘is dit wat ik wil doen?’ en hebben ook de tijd om hiermee aan de slag te gaan.
“Nu iets verkopen aan mensen, dat is toch onethische lijkenpikkerij?” Hen de hulp onthouden die ze nodig hebben, dat is pas onethisch.
Mensen vragen me deze dagen (nog meer dan anders, ook dit is iets wat er al was en zich uitvergroot): Is het nu wel de goeie moment om te investeren in ondernemerscoaching? Kan ik niet beter wachten?
En dan zeg ik uit de grond van mijn hart: er is geen beter moment dan NU. Je bent nooit meer nodig geweest dan NU.
En ja, het is ook nooit meer nodig geweest dan nu om je innerlijke demonen hierbij onder ogen te zien.
Onderduiken heeft nooit gewerkt, en nu zeker niet meer.
Maar als je bereid bent om er ten volle voor te gaan, is er nu ook zoveel mogelijk!
Juist omdat deze keuze nodig is. Omdat wat aanmodderen niet meer werkt. Omdat ondernemen nog méér dan anders een marathon is, en geen sprint.
Omdat nu diegenen die bereid zijn te doen wat nodig is nog méér gaan gescheiden worden van diegenen die daartoe niet bereid zijn.
En ja, ik hoor jou nu al denken ‘ik ben zeker niet één van diegenen die gaat lukken nu. Ik ben niet goed genoeg. Ik ben niet slim genoeg. Ik ben niet dapper genoeg. Ik ben niet sterk genoeg. Ik ben te bang.’
Het gáát er niet om dat je sterk bent. Het gáát er niet om dat je niet bang bent.
Ik ben soms DOODSbang. (meet me onder my dekbed!!)
Het gaat erom dat je die angst durft in de ogen te kijken en gaat DOEN.
En daar help ik bij. Maar jij moet de eerste stap zetten. En dat kan je. (en weet dat die eerste stap heel vaak de moeilijkste is, daar ben je dan al vanaf)
Ann
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
x